obsesif kompülsif bozukluk

• geçenlerde markete girdim. ne ile karşılaşacağımı tabii ki bilemezdim. her zaman olduğu gibi sepetimi aldım ve tıngır mıngır ilerliyorum. çok da dikkatimi çekmeyen bir edayla bir kadının rafları karıştırdığını gördüm ve gözüm hafif o yöne doğru kaydı ve kadının da bana bakmasıyla kısa bir süre göz göze geldik.
  
  o kısacık anda kadını bir yerlerden tanıdığımı hissettim ama bu düşünceyi kısa bir sürede zihnimden atarak son bir bakışla kadının birkaç raf daha ilerlediğini gördüm ve raflardaki eşyaları düzelttiğini görmemle, market çalışanı olduğuna kanaat getirmem bir oldu. çok büyük bir market değildi ki birkaç koridor ilerlediğimde kadının da bir süre sonra yine raflarda bitmeye yakın ürünleri nizami bir şekilde düzelttiğini farkettim. vay be dedim kadın gerçekten işinin hakkını veriyordu. kısa bir sürede tüm raflardaki ürünler şampiyonlar ligi seronomisindeki futbolcular gibi mağrur bir şekilde müşterilere bakıyorlardı.
  
  kafamda aldığım ürünleri tamamlamıştım fakat boş beleş bakışlarımla raflarda ne var ne yok diye diye kasaya kadar geldiğimi farkettim. kadının da kasaya doğru yaklaştığını gördüm ki raflardaki performansından ötürü ayın çalışanı ödülünü bu ay alacağını düşündüğüm kadının bir anda içini çekerek: ''oh be rahatladım'' cümleleri ile suratında müthiş bir gülümsemeyle marketten hiçbir şey almadan çıkışını görmemle şok olmuştum.
  
  kasadaki arkadaşın yüzümdeki şaşırma ifadesini görmesiyle bana açıklama yapması peydah olmuştu artık. kadının iki günde bir sürekli geldiğini ve raflardaki tüm ürünleri düzelterek çıkıp gittiğini söyledi.
  
  şimdi tlc ya da dmax'de okb belgeselleri izliyoruz fakat böyle bir olaya direkt şahit olmak çok farklı bir deneyim. marketten çıktığımda derin düşüncelere daldım. 8 milyar insanın yaşadığı bir gezegende bu kadın sadece ama sadece rafları düzelterek mutlu olmanın bir yolunu bulmuştu. kendi kendime: ''evet bu saplantılı bir durum ve kişinin yaşam kalitesini düşüren bir takıntı fakat kadın kendi varlığında bu şekilde anlam buluyordu.'' dedim. insan gerçekten çok ama çok garip bir varlık. keşfedilmemiş, derinine inilmemiş daha ne çok duygu yelpazesine sahip olduğunu tahmin bile edemiyorum.