bugün yaşanılan en yoğun duygu

• karışık duygular içerisindeyim.
  
  yakın bir arkadaşımın annesi iki yıldır kanserle mücadele veriyor. bugün ameliyat oldu ama o da başarısız geçmiş ve doktor kalan ömrü hakkında çok da iç açıcı şeyler söylememiş. bunun üzüntüsünü yaşarken yine aynı gün içerisinde başka bir yakın arkadaşımın da annesinin kanser olduğunu öğrendim. ikisi de kemoterapinin veya ilaçların artık işe yaramadığını ama yine de hayatın mücadele edilecek kadar değerli olduğunu anlattılar.
  
  20'li yaşlarda annesiz kalmanın tarif edilemeyecek bir acı olmasına ayrı, gözlerinin önünde sevdiği insanın çöküşünü görmelerine ayrı ağladım. sonra da kendime kızdım. kendi kendime abarttığım, kafamda büyüttüğüm kişi veya konulara gözyaşı dökmemin bana hiçbir faydası yok aslında. ağladığımda ne yaşanmışlık geri geliyor ne de ağlamana sebep olan kişi bunun farkında olup seni rahatlatıyor. kendi hayatlarımızı başkaları adına hiç ediyoruz maalesef.