doktorların almanya'ya göçü

• bulunduğum ilçede branşımda tek doktorum, bu ilçede isteyerek çalışmıyorum, devlet hizmeti yükümlülüğü altında çalışıyorum, bitsin diye gün sayıyorum.
  
  sabah hastaneye geldim, covid servisinde 20 hastaya vizit attım, branşımın covid ile ilgisi olmamasına rağmen. daha sonra polikliniğime indim 70 civarı hasta baktım, tekrar vizit yaptım. akşam nöbetçiyim, eve gidemedim, 6-7 hasta servise yatırdım, gece 2-3 saat belki uyudum, sabah tekrar vizit yaptım, polikliniğe indim, randevulu hastalarıma ve branşta tek doktor olduğum için tüm acil olabilecek hastalara baktım. hastanede yaklaşık 33. saatim, yorgunluktan bitmişim, kapının önüne canı iki yıl sonra o gün gözlük değiştirmek isteyen bir “insan” geliyor. randevusuz hasta sınırını doldurduğumu, randevu alması gerektiğini anlatmaya çalışıyorum. rica ediyorum olmuyor, başka gün gel diyorum, yine ısrar ediyor. o arada randevulu hastam içeri giriyor, randevusuz gözlük yazdırmak isteyen kişiden dışarı çıkmasını istiyorum, artık bende rica etmeyi bırakıyorum. işte tam burda bizim vergimizle maaş alıyorsunuz, allah belanızı versin, ne vicdansız adamsın hakaretleri başlıyor. benim hala hastanedeki 33. saatim. tek bir hastaya gözlük yazmadım diye başka bir hastamın önünde hakaret işitiyorum. bunu ayda bir kere değil günde 5 kere - 10 kere yaşıyorum. 36 saat nöbet bitiyor, acilden yine aranıyorum. modern kölelik.
  
  bir arkadaş çok güzel yazmış, hayır kurumu olmamız bekleniyor. 100 kişi görsek 101.ye de evet diyeceğiz. yoksa aldığımız parayı haketmiyor oluyoruz, vicdansız oluyoruz. hakaret işitiyoruz. 5 dakika boş oturduğumuz görülse dibimize biri bana da bak diye geliyor. önceki 33 saatten habersiz.
  
  parayı pulu geçiniz. bu ülkede bu iş yapılmaz.