hesabın var mı? giriş yap

  • babamın bi kez anlattığı, benimse her aklıma geldiğinde içimi dağlayan anıdır.

    dedemi kaybetmişler, babam 6-7 yaşlarındayken. rahmetli babannem 5 erkek çocukla kalakalıyor. bi ara memlekete gidiyor, babam evde yalnız, ilkokul falan. para yok pul yok, aç kalıyor evde. ertesi gün okulda, derste öğretmeni anlıyor, bu çocuk aç. çağırıyor tenefüste, git bana tost yaptır diyor, bi tane de kendine yaptır. babam nasıl koşuyor, nasıl soluğu kantinde alıyor, hatırlamıyor bile. tıpkı 2 tostu birden nasıl yediğini hatırlamadığı gibi. yedikten sonra farkına varıyor, öğretmenin tostunu da yedik. bahçede dolanıyor, utancından geri dönemiyor. bi arkadaşıyla para yolluyor öğretmeni, git bunu halil'e ver diyor. babam bu kez 2 tostla geliyor gönül rahatlığıyla. öğretmeni dönüp, sen ye ben bişeyler atıştırdım deyip o 2 tostu da babama veriyor.

    yıllar sonra babam işi gücü eline aldığında ziyaretine gidiyor öğretmenin. babam hikayeyi hatırlatıyor. ikisinin de gözleri dolup sarılıyorlar.

  • bazen giriyorum bir tane su alıp çıkıyorum ona bile bağımsızlık bildirgesi gibi fiş veriyor kasalar. bence de kağıt israfı

  • sunucu ve oyuncu ebru akel, 3 aydır nişanlı olduğu, iş adamı ethem sancak’ın oğlu özer sancak’la evlenmiştir.

    not: ulan bir virgülle kızın haysiyetini kurtardık.

  • facebook ve myspace jenerasyonunun jaws i olan film.. mevzu hakkinda tek kelime bilinmemesi gerekiyor film hakkinda.. filmden maksimum verim almak icin.. bir ask hikayesi, bir veda partisinde gecmesi gerekiyor tüm tanitim yazilarinin.. ve bir sekilde gerceklikten dert yananlar, "onlarca saat, nicin kamera'nin pili bitmedi" diyenler, "herseyi birakip kameraya alan dallamalar doldurmus filmi" diyenler allaskina bana, gülen gozler filminde vecihi eve ucakla girdiginde ucagin neden patlamadigini anlatsinlar.. sinema'nin bir sanat olmasinin yegane hadisesi gerceklikten biraz uzaklasabilecek olmasidir kanimca.. saf gercekligi istesem asla sinema filmi izlemezdim sanirim.. ve gercekligi, uygunlugu gozetmek esas dingilliktir bana kalirsa.. tabii mikrafonlarin gozukmesi, set işcilerinin gozukmesi gibi teknik hatalari saymazsak..

    her neyse dedigim gibi youtube jenerasyonunun filmidir.. oyle bir durumda kalsam sahsen ben, aynen cekim yaparim, sonra kurtulursam da tak koyarim youtube a.. ki filmin yapimcisi abrahams abimiz de bunu bu sekilde belirtmistir, devam filmi için ozellikle, "o gece koca manhattan da bir tek kamera calisiyor olamaz dimi arkadaslar?"

    o gün, o gece orada olsaydim sanirim ben de farkli seyler yapmazdim.. hele ki kiz arkadasim o durumda olsaydi.. ve bi noktadan sonra, o bilinmezlikle, o telase icinde ne yaptigini bilmeyeceklerini düsünüyorum insanlarin.. hepimiz 17 agustos depreminde bu hadiseyi etüt ettik sanirim.. depremden bir iki ay sonra "ulan ne salak seyle ugrasmisim" demek bir anene olmustu neredeyse.. sahsen ben elimden karpuz yedigim catali birakmamistim.. aklima gelmemisti birakmak. kameranin film boyunca bu denli gezdirilmesini de ayni travmaya bagliyorum ben..

    ve filmdeki karakterlerle birlikte sizin de bi boktan haberiniz olmamasi, onlarin gorduklerinden ote bilgiye sahip olmamaniz inanilmaz derecede keyifli.. 11 eylül'ü yasayan birisi gibi, daha fazla bilgiye ulasmak isterken bunun size sunulmamasi hadisesi felaket cildirtici.. o yüzdendir ki filmden doyasiya keyif aldim sanirim..

    son olarak sunu soyleyeyim, filmin sonunda, cooney island sahnesinde, kamera denize bakarken sag tarafa dikkatli bakin.. suya bişilerin düstügünü goruceksiniz.. bu da boyle bir kiyagim olsun.

  • siz çocuksunuz, siz bilmezsiniz, geçmişi biliyonuz mu... ulan hiç mi değişmez cümleleriniz be, hiç mi başka bir bok bilmezsiniz amk zombileri.