hesabın var mı? giriş yap

  • en aptalcasi olmasa da en yenisi oldugu için paylasmak istiyorum bunu: dün gecenin geç ya da bu sabahin erken sayilabilecek bir saatinde yatmisken birden garip sesler duydugumu fark ettim. sanki kafamin içinde bir kadin çigliklar atiyordu. oldukça hafifti, fakat vardi iste, ordaydi. vücudumdan geliyordur filan diye ikna etmeye çalistim kendimi, fakat yok yani, beynimin içindeydi olay. feci korktum. tamam dedim, aha iste, psikoloji okuya okuya psikotik oldum, auditory hallucination derler buna, sizofreninin kadinlarda baslama yasidir tam da benim yaslarim, ailede de yoktu ama, ben gittim iste, geçmis olsun.
    dayanamadim o sekilde daha fazla yatmaya, kalktim. kalkarken bir seye takildim lakin: teybe taktigim kulakliga. megersem radyoyu açik birakmisim ve de yastigin altina girmis kulaklik; ses ordan geliyormus. korkunç derin bir rahatlama oldu dogrusu yasadigim. :-)

    bunun disinda aptalca olmanin ötesinde nerdeyse patolojik sayilacak bir dalginligi 95 senesinde, habitatta çalisirken ve yaklasik 40 saat uykusuzluktan sonra bir aksam yapmistim: arkadasimla telefonda konusuyordum.. ben normal normal anlatirken arkadasim birden tuhaf bir tavir içine girip, "lacrima, iyi misin sen, geleyim mi oraya" filan demeye basladi. "niye ki, ne oldu" dedim.. megersem bes dakika önce anlattigim bir olayi daha önce hiç anlatmamis gibi yeniden anlatmaya baslamisim. hiç farkinda degildim dogrusu. onda da korkmustum biraz, ama uykusuzluguma vermek istedim bunu, verdim.

  • devletin kontrgerilla mantığının hızlıca işlemeye başladığının göstergesi. verilmeyen 400 vekilin karşılığı bunlar.

  • aşağıdaki formülle hemencecik hesaplanabilecek bir formüle dökülebilen acı eşiğidir:

    sevilen kişinin sizin için değeri = x
    sevilen kişinin sizi sevme değeri = y
    sonuç=z (saat değerinden)

    x . y = z formül basit.

    y'nin değeri 0 olduğunda, x'in değeri değişmeksizin mutlak "0"*olacaktır. haliyle ondan vazgeçme, onu unutma değeriniz onun aklınızda yer edeceği saati gösterir. o da 0 güne eşittir. yine de birkaç dakika ya da saat onunla geçen zamanları niye boşu boşuna harcadığınızı sorgulayabilirsiniz. ancak bunu uzatırsanız, kendinizi yıpratırsınız, yapmayın.

    x'in değeri 0 olduğunda ise, y'nin değeri değişmeksizin mutlak 0 olacağından, y'nin değerinin büyüklüğüne göre kendinizi sorgulamalısınız. mesela partneriniz 100'lük bir değerdeyken siz kendinizle çarparak onu sıfıra eşitlemişseniz, çok ayıp etmişsinizdir. lütfen kendinize çeki düzen verin, sevilmeyi hak eden bir insan olmak için çaba gösterin ya da sevmeyeceğiniz kimseleri hayatınıza sokarak onların hayatlarını da bok etmeyin. rica ediyorum.

    eğer, x ve y'nin değeri 0'dan farklıysa, örneğin:

    100 üzerinden, x'in değeri 65, y'nin değeri de 42 ise: x.y = 2730/24 = 113.75 gün (3.7 ay)

    yani sevdiğiniz insanı dört aya yakın bir süre içerisinde unutabilirsiniz, unutmalısınız. ama şunu unutmayın: zaman geçtikçe x'in değeri azalacağından, z'nin değeri de azalacaktır. muhtemelen aynı durum y'nin değeri için de aynı olacaktır. o yüzden ilk günden 2730 olarak çıkan değer bir ay sonra hesaplandığında 45 . 22 = 990/24 =41.25 yani 1,5 aya denk gelecektir. ama zaman geçmesine rağmen x ya da y'nin değeri yükseliyorsa muhtemelen insan kendi kendisinin faktöriyelini almaya başlamıştır. bunu virüs gibi de düşünebilirsiniz, o yüzden kendi duygusal durumunuzu sabit tutabilecek ya da sizin duygularınızı bölebilecek değerler bulmalısınız. bu yeni biriyle tanışmak, kendini sanata adamak ya da içinde kaybolacağınız bir kitap olabilir.

    veya daha kısası:

    gamsız olun lan. hem bi siz mi sevip ayrıldınız ya da kavuşamadınız? ayrıca her seferinde daha iyisini bulabiliyorsunuz, ben deneyimledim bunu. henüz varlığından haberdar bile olmadığınız ne kadınlar/erkekler var, daha mutlu olabileceğiniz. mesela ben bugün hiç sevmediğim bir adam tarafından terk edildim, yaklaşık 18 dakika boyunca üzüldüm, sonra "amaan" dedim be, "pek sevmedin, adam da istemedi tabii, normal." olayları öz eleştiri çerçevesinde, gelecekten de umudunuzu kesmeden, geçmişi de güzel anılar olarak hatırlayarak yolunuza devam edin. böyle iks, miks uğraşırsınız ondan sonra.

  • biz buna psikolojide yetersizlik duygusu diyoruz. bu insanlar kendilerine değer vermiyorlar, hatta karşılarındaki insana da değer vermiyorlar ve sahte, abartılı, olağandışı bir imaj yaratmaya çalışıyorlar. akıl sağlığı yerinde bireyler daha sade, minimal, temiz ve gürültüsüz bir şekilde sakince hayatlarını sürdürmeye devam ediyorlar.

  • abartılı ifadeler kullanmak istemem ama çok başarılı, hakkının yıllar sonra daha da ziyadesiyle teslim edileceğine inandığım, kendi alanında henüz daha iyisini izlemediğim bir film.

    adeta aksiyon böyle çekilir dersi veren tek plan çekimleri, genel anlamda görüntüleri, dini göndermeleri, büyük ülkelerin günümüzde uyguladığı mülteci politikalarının neredeyse aynısının ustalıkla aktarılması, senaryosu, kurduğu distopik ama gerçekçi dünya, verdiği siyasi-politik mesajlar, müzikleri ve michael caine'i ile çok özel bir yerde duran bir film children of men.

    zizek tabii daha iyi anlatacaktır, ona göre kabaca filmi bu kadar unutulmaz yapan; insanlığı kurtaran bir anti-kahraman hikayesini başarılı bir şekilde anlatması değil, ana hikaye akarken, arkaplanda aynısını bugün yaşadığımız ve dolayısıyla rahatlıkla özdeşlik kurabileceğimiz muazzam bir günümüz kapitalizmi tablosu sunmasıdır. filmde olay örgüsü ilerlerken; göç, savaş, aşırı akımlar, terör, baskı gibi neredeyse gündelik hayatımızın bir parçası haline gelen olgulara dair sahneler izleriz arkaplanda. bir distopya izlediğimizi varsayarız ama gördüklerimiz hep yaşadığımız dünyaya dairdir. işte filmi bu kadar başarılı yapan tam da bu arkaplandır.

    children of men bir aksiyon filmi değil, 2020'lerde yaşayacağımız günlerin 2006'da çekilmiş, usta işi bir habercisidir.