günlük tutmak

• 23 yaşında birisi olarak ilk defa yazmaya başladım ve son üç gündür yazıyorum. fark ettim ki günlük yazarken bile sanki biriyle konuşuyormuşuz gibi yazıyoruz ve aslında da öyle. yazdığımız yazıları gelecekteki kendimiz için yazıyoruz, o günü tam detaylarıyla hatırlamayan, kişiliği farklı olan, değişmiş olan birisi okuyacak o yazıları.
  
  bir de insanın anlatma isteğini bir yere yönlendirebilmesini sağlıyor.
• 7-8 yaşlarımdaydım annem ve abim el ele verip birlikte günlüğümü okumuşlar. abim uzunca bir süre ilkokul aşkımla dalga geçmişti. o günden sonra ele geçebilecek hiçbir kağıda yazı yazmam, deli gibi kendi kendime konuşur sonra da o konuyu kapatırım.
  
  çoğu kişinin ilk günlüğünü annesi okumuştur, okumadı diyen varsa da haberin yoktur.
• bunu yapmamın bi faydası olur mu bilemiyorum. bir yanım yapmak istiyor sanki hayatıma düşüncelerime biraz daha dış gözle bakıp rahatlayabilirim gibi hissediyorum fakat yaparken de hiç içimden gelmiyor o kadar isteksiz yapıyorum ki.