jaddeh khaki

• panah'ın ilk filmi. boynuz kulağı geçer mi bilemeyiz ama cafer baba gurur duyuyordur evladından.
  
  9/10
  
  aslında yazılacak, analiz edilecek çok bir şey yok filme dair. ne okuyor, ne izliyorsanız film o.
  
  debdebeye, şaşaya yer yok; derin analojilere yer yok; twist'lere yer yok...
  
  sadece insan var bu filmde. birbirine kalpten bağlı bir aile. lafı dinlenmediği için sitem eden bir baba, güçlü kalması gerektiği için ağlayamayan bir anne, on yaşında bir erkek çocuğu nasıl olursa öyle bir erkek çocuğu ve sevgiyle büyüdüğü için onu sevenleri kırabileceğini hayal edemeyen, fevri bir genç.
  
  film bana şunu düşündürdü:
  
  hayat seni cehennemin dibine gönderirken bile seninle yolculuk eden bir ailen olacak. öyle matem havasında bir yolculuk olmayacak bu. sanki hafta sonu pikniğine gider gibi. sanki akşamına annenden bir öpücük alıp yatağına uzanacakmışsın gibi.
  
  geri dönüşü olmayan bi yolculuk hiç bu kadar keyifli olmamıştı.
  
  not: benzer bir erkek çocuğu performansı için (bkz: sivas)