ebi

• evdir. kız-erkek karışık ve kampüs içindeki ilk özel yurttur. tek ve çift kişilik odalarının fiyatları had safha faişken, dört kişilik odaları devlet yurdundan cok da farklı değildi(r). dünyanin diğer ucunda olan ve hilafsız her gün özlediğim dostlarımın çoğunu bulduğum için evdir en çok sanıyorum. kolektif olaraksa ebi'de yaşayan herkesin hala deliler divaneler gibi o yılları özleyişi ve sonsuzda loop'a almak isteyişi sadece yenitürkü'nün günebakan sanrısından mütevellit değilse, kesinlikle eski yurt müdürü kerim bey yüzündendir.
  
  kerim bey tontiş bir amca olmakla beraber az buçuk kız öğrencilerle muhabbeti fazlaca seven, gereksiz uzatan, misal yurt taksidiyle ilgili konuşmaya inen oda arkadaşımıza kızın nasıl o muhabbete gelindiğini anlamadığı biçimde, ".. neyse kadın bunu çöpten almaya çalışırken dengesini kaybedip içine düşmüş, bacakları sallanan kadını gören ordan geçen bir sarhoş da 'bu daha kullanılırdı' demiş ahahahahahha" tarzı fıkralar anlatmışlığı olan, cidden bambaşka bir amcadir.
  
  tabii bu tip konularda konuşma tutkusu daha sonra başına türlü çeşitli dertler açtı. benim favori hikayemse şu; kız erkek karışık yurt olmanın azizliğiyle, yurttan iki tip gecenin bir yarısı tv odasında uygunsuz biçimde basılıyorlar. uygun-suuzzz. neyse, sabah yurda gelip görevlilerden bunu duyan kerim kızın babasını arıyor ve "kızınızı uygunsuz biçimde tv odasında basmışlar" diyor. fakat şansa baba ziyadesiyle ilginç bir çıkış yaparak eli "bana bak p.zevenk"den açıyor, dahası üniversitenin eski mezununlarından olan büyükbaşlardan biriymiş vs. sonuçta kerim kıpırdayamaz hale gelip, kızla oğlanı odasına çağırarak "ben size sevişmeyin demiyorum, ama odanızda sevişin, neden tv odasında sevişiyorsunuz?" bile dedi. hey gidi. de zurnanın zırt dediği yere gelirsek, bizim bu hikayeyi sadece bu ikiliden değil, kerim'den duymamız. bambaşka bir nedenle odasına giden iki kız arkadaşa konuyu tüm ayrıntılarıyla anlatıp, en sonunda da masanın üstünden ev anahtarlarını alıp sallayarak şöyle diyor: "ben de dedim ki, yavrum yer mi yok, isteyin *şıngır şıngır* evimin anahtarlarını vereyim". lobi haftalarca birbirine durup dururken anahtar sallayıp anıran yurt öğrencileriyle dolup taştı, yemin ediyorum.
  
  ama allah için kalenderdir, abisi bizim yurtta olan ve abisinin eve gittiğinde sürekli yurt müdüründen fenasi diye bahsetmesi sonucu adamın adını safça ve gerçekten fenasi zanneden bir arkadaşımız kayıt olmaya geldiği gün "fenasi bey, merhaba" diye odaya daldığında bozuntuya vermemiş, olay çıkartmadan kibarca "ben kerim bey" demiştir. buradan "fenasi beyle görüşecektim?" dendiğinde hiç bozmadan "gel abi, bu taraftan" diyerek bu efsaneye el vermiş, gelmiş geçmiş en kafa yurt görevlisi yusuf'u da gözlerinden öpüyorum.